Bewustzijn
In de psychologie is momenteel het begrip mindfulness (MBCT: Mindfulness Based Cognitive Therapy) erg populair. Niet meer dan oude wijn in nieuwe zakken, maar daarom niet minder waar. In ons werk als psycholoog bemerken wij erg vaak dat mensen niet meer stil kunnen zijn, maar gevangen zitten in het doldwaze tempo van ons intensieve bestaan. De stilte is voor velen een gevaar. En het opvallende is dat men zich hiervan vaak niet meer bewust is. Men bemerkt niet meer dat men de stilte mijdt. Mensen zijn voortdurend op zoek naar prikkels, in de hoop daarmee geluk te kunnen ervaren of de storm in het hoofd te kunnen overstemmen. Ook religieuze of spiritueel actieve mensen kunnen zich oneindig vermoeien door zich voortdurend te focussen op te verwachten sensaties van hun God.
En eerlijk is eerlijk, het beleven van activiteiten en het afwerken van rituelen kan een fijn gevoel geven. Het nadeel is vaak dat de gelukservaring kort is en weinig constructief. Het maakt niet uit hoe vaak dat men zich richt op de korte termijn bevrediging. Fundamenteel word je er letterlijk niets wijzer van. Het gevoel dat dit soort vormelijk geluk bij je oproept, heeft een verslavend effect, wat impliceert dat het een ‘schijnvervulling’ is van een behoefte of innerlijke leegte. Immers echt bevredigen doet het niet. Na de roes is het ‘goede’ gevoel weg. En het geluksmoment is daarmee een beleven en niet hét leven. Het blijft weg van de kern. En tot die kern komen en het onderscheid zien tussen beleven en leven kan slechts door bewustwording.
